Tijdens de eerste trainingssessie lag de nadruk vooral op basistechnieken, waarbij Jaap sensei niet alleen aandacht had voor de zwarte banders, maar ook voor de kyugraden. Zijn persoonlijke benadering werd zeer gewaardeerd, getuige de positieve reacties van deelnemers na afloop van de trainingen.

De tweede sessie, speciaal voor de zwarte banders, bood Jaap sensei een prachtige verbinding tussen verleden, heden en toekomst van het karate. Hij benadrukte de betekenis van de huidige etiquette, zoals het groeten voor en na de training, als een erfenis uit het verleden. Deze rituelen zijn een vorm van respect voor de dojo, elkaar en de lesgever.

Jaap sensei vertelde dat we allemaal een rugzak hebben met zaken uit het verleden, zoals bijvoorbeeld hoe je dingen hebt aangeleerd en hebt meegemaakt. Het is goed om daar gebruik van te maken, maar niet teveel, want op een gegeven moment is de rugzak leeg en blijf je hangen in het verleden. Hij benadrukte het belang van voortdurende ontwikkeling, training en experimenteren.

Tijdens de stage werd de vraag gesteld: wat is traditie? Is het karate wat je beoefend zoals het duizend jaar geleden werd gedaan, of zoals twintig jaar geleden? Het antwoord is relatief en draait om persoonlijke ontwikkeling binnen een bepaalde lijn.

Al met al was het een prachtige dag waar zowel jong als oud van genoten en geleerd hebben. Mijn dank gaat uit naar Jaap sensei en alle deelnemers voor hun bijdrage aan deze bijzondere dag.