|
|
Karate 3.0 Op woensdag 2 september 2020 wordt het dus karate 3.0, want de versoepelingen laten toe dat de zogenaamde contactsporten weer gedaan mogen worden. Echter er zijn wel wat voorwaarden aan verbonden, zoals goede ventilatie, triageregels, geen ouders of andere toeschouwers in de zaal, en 1,5 meter regels in kleedkamers douches en hal, en bovenal het dragen van verantwoording voor de ander maar ook voor jezelf en je naasten. Omdat we ook minder getraind hebben heeft het bestuur van Dokan besloten om korting te geven op de eerst volgende keer dat wij weer contributie gaan incasseren. Dit zal 15% zijn van het nu geldende contributietarief. Meer zit er ook niet in, we hebben onze vaste kosten en kosten die we hebben moeten maken wegens corona. Binnenkort krijgen jullie weer onze contributiefactuur, en voor degene die toch het normaal geldende tarief willen blijven betalen zullen wij op de website een pagina inrichten waar je Dokan financieel kan steunen. Ik dank iedereen voor de morele steun en het meedoen aan de digitale trainingen. Het was een hele uitdaging om telkens een training in elkaar te flansen. Ik zie uit naar september waar ik heerlijk in de dojo weer kan schreeuwen, brullen, corrigeren en kan meedoen met karate en iaido. Laten we hopen op een mooie zonnige zomer en het uitblijven van een 2e uitbraak van onze onzichtbare vijand het Covid19. Ganbatté
André Brockbernd, onze held. Om naast het karate aan kracht en conditie te blijven werken ga ik in het weekend met mijn (té) grote vriend Pim naar een sportschool. Deze school moest afgelopen maanden natuurlijk ook dicht. Het kon niet op een ongelukkiger moment komen, want er was net 2 weken geleden een nieuwe vestiging in Hilversum open gegaan (grote investering) die dus meteen weer kon sluiten. Van veel mensen in mijn omgeving echter hoorde ik dat hun sportschool niets van zich liet horen. Maar ondertussen loopt hun abonnement wél gewoon door…. Dan loop je daar toch héél snel weg? Ik heb veel waardering voor de mensen die met grote creativiteit keihard werken aan het contact met hun klanten en leden, en tevens investeringen doen zo snel mogelijk weer “in business” te zijn. Voor mij is het om persoonlijke redenen niet mogelijk om twee keer per week in Zeist te komen trainen. Mijn betrokkenheid met de club is echter wel heel groot. Dat komt door André, die me er bij houdt. Wat ik maar zeggen wil: ook al lukt het je niet om aan (alle) Zoomsessies mee te doen, toch hoop ik dat je je bij de club betrokken blijft voelen, net als ik! Tot gauw! Waarom dragen we witte kleding bij karate? De karateka in Okinawa droegen geen speciale trainingskleding zoals de karategi. Origineel was er ook geen beoordelingssysteem, zoals de kyugraden en dangraden. Deze werden door Gichin Funakoshi shihan geïntroduceerd in karate om deze kunst meer geaccepteerd te krijgen door het Japanse volk. Judo werd al lange tijd geaccepteerd als Japanse vechtkunst (sport). Gichin Funakoshi shihan ontwierp de karategi, met de judogi als voorbeeld. In tegenstelling tot de judogi is de karategi, vooral de jas (uwagi), gemaakt van een lichtere stof en werd de broek (zubon) voor de traptechnieken iets ruimer gemaakt. De jas werd ook uitgebreid met trekkoorden zodat deze niet zou openvallen tijdens de training. De eerste karategi waren gebroken wit (beige) vanwege het materiaal dat op dat moment beschikbaar was. Later werd de kleur van de karategi om filosofische redenen witter. Het witte uniform vertegenwoordigde de waarden van zuiverheid, het vermijden ego en stond voor eenvoud. Het is geen uitdrukking en indicatie van een specifieke sociale klasse. Simpel gezegd, alle karateka zijn gelijk, het wit is bedoeld om te laten zien dat je een beginner bent, maar zelfs als je de zwarte band draagt, moet je jezelf altijd als een beginner beschouwen, want er is altijd iets te leren van wie ook. Ik train regelmatig met Pascal Lecourt sensei (Rouen – Frankrijk) in zijn dojo en iedereen die een kyugraad heeft blijft de witte band dragen. Het onthouden van ego en sociale klasse herinnert ons eraan dat we anderen nodig hadden om ons te helpen toen we beginners waren, dus we mogen onze wortels niet vergeten.
Persoonlijke opmerking: ik train karate altijd in karategi, in de dojo en thuis. Het geeft me een compleet gevoel en verbinding met de tradities en de rijke geschiedenis die karate ons biedt. In mijn dojo kunnen beginners normale kleding dragen, maar zodra ze deelnemen aan een examen is de karategi verplicht. Karateleraar, een veelzijdige roeping Ja, ik ben een karate-instructeur…
Oshu!
Ken uw roots, wees kritisch! Geschiedenis en het ontdekken waar je roots liggen hebben mij altijd geïnteresseerd. Naast de studie van de historie van Utrecht heb ik ook veel interesse in de geschiedenis van het karate. Van de geschiedenis van Utrecht is het meeste vastgelegd in boeken en archieven en is daarom ook makkelijk te bestuderen. De geschiedenis van het karate daarentegen niet, maar is zeker niet minder boeiend. In de veertig jaar dat ik karate beoefen was het moeilijk om te onderzoeken omdat alles in het Japans is maar ook omdat de geschiedenis van het karate in nevelen gehuld is en er wordt vanuit Japan weinig losgelaten. De laatste 15 jaar is daar verandering in gekomen. Veel westerse onderzoekers hebben toegang tot de geschiedenis omdat er goede vertalers en tolken zijn, en omdat de nieuwe generatie Japanse leraren meer vertellen dan de oudere waarvan er ook al een aantal zijn overleden. Ook heeft de komst van internet gelukkig veel bloot kunnen leggen over wat er zoal geschreven maar ook beweerd wordt over het karate. Schrijvers zoals James D.R. James, Patrick McCartney, Iain Abernethy en Henning Wittwer hebben de geschiedenis toegankelijk gemaakt. Henning Wittwer’ s boek “Gichin Funakoshi, Yoshitaka Funakoshi, Zwei Karate-Meister” was voor mij een echte openbaring. Zijn er wel originele kata van Shotokan?
Kase Taiji sensei voegde in zijn Kase-ha-ryu ook zogenaamde Oyo-kata’s toe en ook het Tenno kata behoorde tot zijn kata’s. Het kata-curriculum van Shito-Ryu gaat tot meer dan 60 kata. Van veel kata in beide stijlen wordt geschreven dat ze ook werden onderwezen door Itosu en Azato aan zowel Gichin Funakoshi de oprichter van Shotokan en Kenwa Mabuni de oprichter van Shito-ryu. Maar is dat wel zo? Het technische systeem van Shotokan-ryu Gima was ook actief in de naoorlogse heropleving van het karate tot ver in de jaren zestig. Maar hij werd nooit echt geaccepteerd als de opvolger van Funakoshi, dat was eigenlijk al Masatoshi Nakayama de hoofdinstructeur van de Japanse Karate Associatie (J.K.A.) In feite zie je dat elke nakomeling van een grootmeester uiteindelijk de originele stroming verlaat en zelf kata’s bijvoegt, weglaat en zelfs verandert. Ook zijn er gevallen bekend dat kata’s verkeerd werden geïnterpreteerd of zelfs de namen werden veranderd of verwisseld voor meer medailles en eigen roem. Een voorbeeld hiervan zijn de kata’s Gojushiho-dai en Gojushiho-sho, waarbij de namen zijn verwisseld. Welnu, Gima’s beschrijving van het “Technisch systeem van Shotokan-ryu” maakt een eenvoudige vergelijking mogelijk. Er zijn 15 kata die Gima in 1986 heeft beschreven. Het leidt geen twijfel dat dit de kata’s waren die door Funakoshi werden onderwezen. De kata waren de 5 Heian, Bassai-dai, Kankudai, Enpi, Gankaku, Jitte, Hangetsu, Jion en de 3 Tekki’s. Daarnaast zijn er 6 standen, 14 handtechnieken, 15 voettechnieken, 33 soorten basis kumite, 6 soorten iai-dori (zwaardgevechten), de 9 worpen, 5 mesverdedigingen, 4 zwaardverdedigingen, 6 bo-kata’s , 14 soorten zelfverdediging voor vrouwen en meisjes en 40 aanvallen op vitale punten.
Decennia lang is aangenomen dat Funakoshi de kata’s heeft geleerd van Azato en Itosu. Echter de kata Enpi (Wansu) is onderwezen door Kotatsu Iha en Peichin Kiyuma. Maar er zijn ook twijfels of Azato überhaupt kata aan Funakoshi heeft geleerd. Wel is bekend en ook door Funakoshi bevestigd dat hij karateles heeft gehad van Azato. Er is geen schriftelijk bewijs over welke kata Funakoshi van Azato heeft geleerd. In zijn boek ‘Karate-Do Nyumon’ schrijft Funakoshi in hoofdstuk 3 (Karate in de Ruykyus) dat hij het Naihanchi (Tekki) en de Pinan’s (Heian’s) kata van Anko Itosu heeft geleerd: “Master Itosu, from whom I so gratefully learned the Heian, Tekki and other kata, was the private secretary to the Ryukyuan king.” (Meester Itosu, van wie ik de Heian zo dankbaar heb geleerd , Tekki en andere kata, was de privé-secretaris van de Ryukyuan-koning.) In hetzelfde hoofdstuk praat hij over Azato, maar hij zegt niet welke kata hij van hem heeft geleerd. In januari 1914 werd een artikel van Gichin Funakoshi, gebaseerd op een interview met zijn leraar Anko Azato, gepubliceerd in de Ryūkyū Shinpō. (Er wordt gezegd dat het interview al rond 1902 werd gehouden, maar pas in 1914 werd gepubliceerd.) Azato zegt: “Als je ze allemaal bij elkaar optelt, zijn er zeker tientallen soorten kata, maar je kunt ze niet allemaal leren. Het is ook niet nodig om zoveel te leren. Als je daar 5 of 6 van kiest, is dat genoeg. Om het lichaam te versterken, zijn Naihanchi (Tekki) en Seisan (Hangetsu) geschikt. De onderschepping en verdediging van een bo is beperkt tot Passai (Bassai). Om snelheid te genereren is Kusanku (Kankudai) goed. Jitte maakt duidelijk onderscheid tussen de bovenste, middelste en onderste niveaus. Wat betreft praktische toepassing zijn Seisan (Hangetsu) en Passai (Bassai) buitengewoon effectief.” Hij heeft het dus over Naihanchi, Seisan, Bassai, Kusanku en Jitte. Dit betekent niet noodzakelijk dat Azato deze kata onderwees, maar hij kende ze tenminste en hij kende ze diepgaand. Het is dus natuurlijk mogelijk dat hij een of meer van deze kata aan Gichin Funakoshi heeft geleerd. Buiten de 15 originele kata zijn er ook de kata: Nijushiho (Niseishi), Unsu, Sochin, Wankan, Meikyo Gojushiho Sho, Gojushiho Dai, Jiin, Kanku Sho, Bassai Sho en Chinte. Nu is de grote vraag hoe zijn de andere kata in het shotokan terecht gekomen? Shotokan-leden trainen karate onder leiding van Kenwa Mabuni.
In 1927 en 1928 gaf Mabuni karateles aan de senior-leerlingen van Funakoshi. Tot in 1936 trainden zij gezamenlijk en bestonden er geen karate-stijlen. Tot aan dat jaar deelden zij hun kennis met als doel om een generieke Japanse karatestijl te ontwikkelen. Er werd toen de All Japan Karatedo Federation opgericht. Echter door de te grote verschillen tussen de groepen onderling was dit gedoemd te mislukken. De kata die Mabuni heeft geleerd aan Funakoshi en zijn leerlingen zijn door hen veranderd ze zijn bijvoorbeeld langer gemaakt, trappen (zoals yokogeri’s ) zijn toegevoegd, standen zijn veranderd en er zijn bepaalde bewegingen en technieken toegevoegd. Mabuni was dus eigenlijk de veroorzaker ervan dat er meer kata in het shotokan zijn toegevoegd. In één van de gesprekken die ik had met wijlen Kase sensei verteld hij mij zich te kunnen herinneren dat in de dojo van Funakoshi houten borden hingen met de namen van de kata erop. En dat waren er meer dan 100. Met het bombardement op Tokyo dat op 10 maart 1945 door de Amerikaanse Luchtmacht werd uitgevoerd werd 1700 ton aan bommen neergegooid. Van Tokyo brandde ongeveer 41 vierkante kilometer af en de houten dojo, de “Shotokan” werd verwoest en daarmee ook veel boeken en de houten borden met kata-namen. Anko Itosu onderwees de volgende kata aan Funakoshi: Het karate verandert en ontwikkelt zich, we doen nu niet meer de vorm van karate zoals dat is gedaan in de zestiger en zeventiger jaren. In die jaren was het karate ook anders dan dat in de tijd van Funakoshi is geweest. Dus als iemand beweert dat hij of zij het “traditionele” karate beoefent of dat het kata dat uitgevoerd wordt het juiste kata is, bekijk dan kritisch, geloof het niet meteen. En kijk eens kritisch op YouTube naar kata-wedstrijden zoals ze die in de tachtiger jaren deden en vergelijk die eens met hoe ze het nu doen, zonder daar een oordeel over te geven wat nu beter of traditioneler is. Foto’s in volgorde zoals hierboven in de tekst.
Bronnen:
Trainen in Corona-tijden
Natuurlijk, het trainen is anders via Zoom dan in de dojo. We zijn beperkter in ruimte en kunnen nu b.v. geen partner-oefeningen doen. Maar er blijkt gelukkig ook nog enorm veel wél mogelijk. We hebben kata’s behandeld die ontworpen zijn voor kleine ruimtes (ten no kata, tanto no kata). Ook hebben we kata’s getraind met een aangepaste embusen, daarmee geschikt gemaakt voor uitvoering in een kleinere ruimte (de tekki kata’s, het nijushiho en de op Kase Ha leest geschoeide kata’s van sensei Pascal Lecourt). Waar dit laatste voor met name de hoger gegradueerden een uitdaging biedt op gebied van inzicht in deze kata’s, geldt voor alle deelnemers dat we door al deze trainingen in staat worden gesteld om onder meer standen, weringen en aanvalstechnieken te blijven oefenen. Ook techniek overstijgende concepten als timing, hente en de inzet van heuprotatie komen veelvuldig aan de orde. Zelf beleef ik erg veel plezier aan deze trainingen; het helpt me om m’n karate op peil te houden en op sommige aspecten zelfs verder te ontwikkelen plus het is erg leuk om iedereen weer even te zien. Daarnaast bieden de trainingen een zeer welkome onderbreking van de dagelijkse chaos en stress die deze periode ook met zich mee brengt. Zoals het er nu naar uitziet, kunnen we elkaar mogelijk na de zomervakantie weer treffen in de dojo. Dat vraagt van ons karateka een soort nieuw bewustzijn op Corona-gebied: we hebben vrijwel allemaal een doorzettersmentaliteit en vóór Corona betekende dat ook, dat de meesten van ons gewoon doortrainden bij bv verkoudheidsklachten of hoesten. Als de dojo weer open gaat, wordt dit laatste anders: blijf alsjeblieft thuis als je klachten hebt die mogelijk door Corona komen. Informeer jezelf en volg de algemene adviezen op; daarmee bescherm je je mede-karateka, sensei en eventueel aanwezige (andere) ouders of gasten. (Mocht je denken ‘het maakt mij niet uit als ik Corona krijg, ik kan wel wat hebben’; bedenk dan dat een virus overleeft door zich te verspreiden naar je naasten, zowel binnen als buiten de dojo.) En laten we tot die tijd vooral doorgaan met Zoomen. Agenda stages en bijzondere gelegenheden
geen trainingen
Onze Sponsors Door onze sponsors wordt het maken van deze nieuwsflits mogelijk gemaakt.
|
Het is een veel gebruikte term in deze tijd: held. Een paar jaar geleden begon het al met onze “plastic heroes” en jammer…. daarmee devalueerde de term gestaag.
een zwarte band in Judo. De invloed van het Judo op het karate was in die tijd groot. In feite heeft Funakoshi zijn beruchte ‘negen verloren worpen’ ontworpen vanuit het Judo en Jujutsu. Funakoshi gaf daar zijn eigen namen aan zoals in het geval van Byōbu-daoshi (O-soto-gari), Ude-wa (Morote-gari) of Yari- dama (Kakae-nage). Bovendien werden deze worpen eigenlijk nooit ‘verloren beschouwd’, maar overgedragen in Gima’s Shotokan-ryu. Toen Kano Jigoro Funakoshi uitnodigde om het karate te demonstreren in de Kodokan in 1922, trad Gima op als de partner van Funakoshi. Gima droeg een judo-pak en een zwarte band, maar Funakoshi had geen speciale kleding voor deze demo. In plaats daarvan had Funakoshi voor deze demo een uniform voor zichzelf en voor Gima gemaakt en deze droegen ze op die bewuste demo. Funakoshi kreeg ook een zwarte band in opdracht van Kano. Dit zou voldoende moeten zijn om te laten zien hoe dicht Gima bij Funakoshi was.
Wat niet zo bekend is, is dat Funakoshi ook les heeft gehad van Kiyuna Tanmei. Dit is te lezen in zijn boek “Karate-Do, My way of life” in het hoofdstuk: De leraar. (blz 13) “Meanwhile, I continued assiduously with my karate, under a number of teachers: Master Kiyuna, who with his bare hands could strip the bark from a living tree in a matter of moments; Master Tōono of Naha, one of the island’s best-known Confucian scholars; Master Niigaki, whose great common sense impressed me most deeply; and Master Matsumura, one of the greatest karateka, about whom I will have more to say later.”
Tot aan een aantal maanden terug had ik niet kunnen bedenken, dat online trainen tot de mogelijkheden behoorde. Nog nooit had ik dat zelfs maar overwogen. Toen we 13 maart te horen kregen dat de dojo dicht ging, had ik me ingesteld op een tijdje zelf thuis trainen, dat moest toch wel lukken naast m’n normale routines. Alleen, in rap tempo waren daar tegelijkertijd enorme aanpassingen op het werk en opleiding en ook voor afspraken met familie en vrienden of zelfs iets basaals als boodschappen doen gold: echt álles was ineens anders dan anders! Hoe fijn was het toen, dat André sensei besloot om de trainingen weer te hervatten via Zoom. Een stukje van m’n normale leven kwam daarmee weer terug.
Je ontvangt deze nieuwsbrief omdat je lid bent van Dokan |
|