|
|
Inhoud
Voorwoord あけましておめでとう(akemashite omedetō) Het nieuwe jaar is al gestart, en ik wens jullie een jaar vol vrede en verdraagzaamheid. We leven in een tijd met oorlog en crisissen en ik hoop dat 2024 een jaar van vrede gaat worden. Wat mij betreft is het tijd om bruggen te bouwen ongeacht verschillen in achtergrond, overtuigingen of culturen. Laten we open staan voor elkaars meningen en laat onze mooie sport, het karate, een fundament zijn voor vreedzaam met elkaar leven. Niet alleen moeten wij respectvol met elkaar omgaan in onze dojo, maar ook daarbuiten. We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar ons karate bied je het vermogen om met begrip en acceptatie naar anderen te kijken. De jaren 2022 en 2023 waren voor mij periodes van uitersten. In mei 2022 werd ik tot mijn grote verrassing gepromoveerd tot de 7e dan karate van de World Shotokan Ryu, wat ik zie als een kroon op mijn karatecarrière. Op 1 april 2022 (het is geen grap!) ging ik met pensioen en in juli 2022 werd ik ernstig ziek, met als gevolg dat ik maandenlang bedlegerig was en ten gevolge van complicaties vijf keer een ziekenhuisopname heb moet ondergaan. Mijn conditie was ver achteruitgegaan en ik kon het karate wel vergeten. Gelukkig hebben Sandra en Rebecca mij verpleegd en geholpen. Zij gaven mij kracht om deze verschrikkelijke ziekte overwinnen. Gelukkig knapte ik langzaam op met behulp van fysiotherapie en krachttraining. In de zomer van 2023 ben ik rustig en langzaamaan gaan trainen. André Brockbernd 25 jaar Dokan In augustus 1998 gingen Sandra en ik een avontuur aan om een eigen karateschool te beginnen. We wilden dit officieel doen, inclusief het opstellen van statuten, het zoeken van een geschikte sportzaal, het voeren van een PR-campagne via kranten en advertenties, en het registreren van de school bij de Karatedo Bond Nederland. Onze toenmalige vriend William Lie, een advocaat, hielp ons bij het opstellen van de statuten, die vervolgens werden vastgelegd bij het notariskantoor Van Rhijn te Zeist. Op maandag 11 januari 1999 startten we de eerste karatelessen in de gymnastiekzaal van het Herman Jordan, met meteen al een beginnersgroep van 18 leerlingen. Dankzij allerlei persberichten en een spetterende karatedemonstratie door Vincent Boukema en mij konden we starten met een beginnersgroep en werd Dokan een volwaardige karateschool. Binnen en halfjaar startten we ook een tweede groep met meergevorderde karateka. Onze karateschool kreeg bekendheid onder vrienden en kennissen in de karatewereld, en al snel wilden ook zij deelnemen aan de karatetraining. Onder hen bevonden zich voormalige leerlingen van Mesa Cosa Studentensport te Utrecht. In de vroege jaren negentig gaf ik karatelessen aan universiteitsstudenten, en een deel van deze groep besloot om bij Dokan weer opnieuw te gaan trainen. Het aantal leerlingen groeide snel en explosief. Door de jaren heen hebben we veel leerlingen zien komen en ook gaan. We hebben ook een aantal jaren jeugdlessen verzorgd op de woensdagmiddag in de gymzaal van de Comeniusschool. We gaven toen met vier leraren karateles. Ondanks onze inspanningen en het vertrek van enkele leraren werd het voor mij te veel om op de woensdagmiddag alleen les te geven. Deze dojo hebben we moeten sluiten, en de jeugdtraining verschoof naar de maandagavond. Inmiddels geven we geen les meer aan een aparte jeugdgroep. Naast de reguliere karatelessen is Dokan ook een typische stageschool. Vanaf het begin heeft Jaap Smaal sensei stages bij Dokan verzorgd. Het motto van mij is, kijk eens over de schutting of nodig een gastdocent uit. Jaap sensei is inmiddels meer dan 80 keer bij Dokan geweest om zeer inspirerende stages te verzorgen. Ook Pascal Lecourt sensei, Dirk Heene sensei en Ronald van der Haak sensei hebben regelmatig gastlessen verzorgd. Leerlingen van Dokan hebben eveneens de dojo van Pascal sensei in Rouen bezocht om daar deel te nemen aan karatestages. De laatste jaren hebben we veel leerlingen verloren, door bijvoorbeeld corona en mijn ziekte van juli 2022 tot juli 2023. Ook door de opkomst van individuele sporten, zoals fitness en de verschuivende maatschappelijke focus van groepsactiviteiten naar individuele sporten tonen mensen steeds minder interesse in het beoefenen van sporten in verenigingsverband. Ze geven meer de voorkeur aan flexibiliteit, waarbij ze op een tijdstip kunnen sporten wanneer het hen uitkomt. Gelukkig is nu het ledental weer stabiel en trainen we met een fanatieke groep het shotokankarate. Dokan is een school waar het karate (Kase-Ha) van wijlen Kase sensei nog steeds met plezier wordt onderwezen. Dokan is als school niet meer aangesloten bij de Karatedo Bond Nederland. Het gebrek van belangstelling voor onze club heeft ons doen besluiten afscheid te nemen van deze landelijke bond. We zijn wel een onderdeel van de World Shotokan Ryu een groep van bevriende karatescholen. Wat de toekomst ons zal brengen weet ik nog niet, we blijven voorlopig door trainen en stages organiseren, en natuurlijk het niveau verhogen. Klik hier voor een foto-impressie van de viering op 20-12-2023 van dit jubileum.
(fotografie door Sjaak van Rijn) Over lesgeven Toen sensei André me uitnodigde om iets te schrijven over het lesgeven was dat een goed moment om weer even terug te kijken op de afgelopen periode. Eerder dachten we dat sensei André wel weer snel zou terugkomen, maar toen bleek dat het allemaal wat langer ging duren, betekende dat dat we moesten gaan nadenken over hoe we zijn afwezigheid gingen ondervangen. Uiteindelijk hebben we dat met z’n vieren gedaan: Tomas, Sander en Franc en ik.Lesgeven beschouw ik als een voorrecht. Het is echt heel mooi als je kennis en kunde mag gaan overdragen. Tegelijkertijd komt er een grote verantwoordelijkheid bij kijken. Want je wil anderen niet iets verkeerds gaan aanleren. Daarnaast realiseer je je dat het nodig is om jezelf te kennen, om te weten wat je wel of niet kunt doceren.
Aan de zijlijn was sensei André beschikbaar waar het kon. Hij heeft vanaf zeker moment de grote lijnen uit kunnen zetten waar wij de lessen op konden baseren. Ook had ik een extra hulplijn in de persoon van Frans Baggen sensei, die mij didactische tools aanreikte en onder meer hielp om de cirkel van Maslow weer af te stoffen. Deze cirkel beschrijft de fases van een leerproces. Je start bij onbewust onbekwaam (“overmoedige beginner”, vaak niet gehinderd door kennis of kunde), gaat vervolgens naar bewust onbekwaam (‘ik weet hoe het moet maar ik kan het zelf nog niet’), naar bewust bekwaam tot uiteindelijk onbewuste bekwaamheid. In dit laatste stadium zijn je kennis en kunde zo vanzelfsprekend dat je actief je best moet doen om je te realiseren dat je kennis en kunde voor anderen helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Je kunt voor elke karatetechniek of karateconcept ergens anders in de cirkel staan. Deze theorie heeft me verder geholpen met het geven van de lessen, aanvullend op de inhoud. Ging alles gelijk goed? Nee dat niet. Zo herinner ik me een training waarbij achteraf bleek dat ik doel en middel niet duidelijk genoeg had uitgelegd. Dat betrof het maken van een ontspannen maar gerichte vuist in kamae, een middel met als doel om meer Zanshin (gevechtsalertheid) te stimuleren. Inhoudelijk hielp het om de lessen te baseren op andere trainingen en instructies. Zo had ik nog een DVD waarop sensei Pascal Lecourt oefeningen aanreikt om henté technieken te oefenen; ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt en er een themales op gebaseerd. Ook was ik naar een stage geweest waar heupinzet (hanmi shomen) uitgebreid werd behandeld; twee dagen later kon ik hier gebruik van maken bij onze eigen training. Wat verder ook goed werkte, was om wat tijd in te ruimen voor vraaggestuurde training. De meeste leerlingen bleken goed in staat om aan te geven waar zij knelpunten ervaren. Dat kon over bepaalde technieken gaan, maar ook over fragmenten van kata’s. Waarom lukt me die ene techniek niet goed? Waarom is die draai zo moeilijk? Waarom krijg ik bij deze stand last van mijn knie? Gerichte vragen gaven dan een mooie aanleiding tot nadere uitleg. Al met al was deze periode ook voor mij een leerzame exercitie. Ik ben zowel sensei André als de leerlingen dankbaar voor het vertrouwen in de afgelopen periode. Examens Op 2 oktober 2023 behaalden Pleun Vijverberg en Marlene Holzinger met succes de 5e kyu groene band. Op 16 december 2023 behaalde Elvira Boere de 3e dan karate van de World Shotokan Ryu. Het dangraaddiploma werd uitgereikt dooor Jaap Smaal sensei. De afgelopen maanden heeft Elvira intensief getraind om het vereiste niveau te bereiken, waardoor ze met vol vertrouwen dit examen kon afleggen. Allemaal van harte gefeliciteerd met deze mooie resultaten. (fotografie door Franc Magnee) Boekbespreking De serie ‘Classical Bujutsu’, (1973), ‘Classical Budo’ (1973) en ‘Modern Bujutsu & Modern Budo’ (1974) van Donn Draeger zijn prachtige boeken om te lezen. Deze boeken zijn geschreven in de Engelse taal.
In de vorige nieuwsflits ben ik begonnen met een serie boekbesprekingen over karate en budo in het algemeen. In dit eerste deel behandelde ik twee boeken waarvan één geschreven was door van C.W. Nicol die in Japan een aantal jaren bij de honbu-dojo (hoofd-dojo) van de Japanse Karate Associatie heeft getraind. Hij heeft daar Donn Draeger (15-04-1922 – 20-10-1982) ontmoet en heeft ook in zijn huis in Tokyo een tijdje mogen verblijven. Donn hielp hem ook met trainen van karate en vertelde hem veel over de achtergronden van het Budo. Door dit te lezen kreeg ik belangstelling voor de historie, de achtergronden en de filosofie van karate en alle oosterse vechtsporten. Ik heb in de tachtiger jaren bij de Slegte deze drie tweedehands boeken van Donn Draeger gekocht. In deze boeken belicht hij de boeiende historische, politieke en filosofische gebeurtenissen die hebben geleid tot de ontwikkeling van alle budo-kunsten die onder Japanse invloed hebben gestaan. De vechtkunsten van het budo, of ‘nieuwe-krijgskunsten’, zijn ontstaan uit oude gevechtssystemen van het bujutsu, of de ‘oude-krijgskunsten’. De sporten zoals het moderne judo, kendo of karatedo behoren tot het huidige budo. Het zijn in de eerste plaats spirituele disciplines, waarvan het ultieme doel wordt bereikt door middel van de regelmatige (zware) mentale en fysieke training. Deze zelfverwezenlijking komt voort uit de traditie van het zenboeddhisme. De term budo is samengesteld uit ‘bu’, dat staat voor krijger of oorlog, en ‘do,’ dat verwijst naar het levenspad. Donn Draeger geeft details over de geschiedenis, filosofie en methoden van verschillende van deze krijgskunsten, sommige met wapens en sommige zonder wapens. Hij beschrijft hoe ze zijn geëvolueerd vanuit het feodale tijdperk in Japan tot en met de zestigerjaren in de Westerse Wereld. De rode draad van deze boeken is de geschiedenis van zelfprotectie naar zelfperfectie. De drie boeken bevatten fascinerende illustraties uit klassieke bronnen en vele archieffoto’s van moderne en oude meesters in actie. Als je meer van het huidige budo wil weten, dan kan ik je deze boeken van harte aanbevelen. Deze boeken zijn nog volop te koop bij Amazon.com, Bol.com en Ebay.com. Spreuk van de sensei
Japanreis 1ste dan Okinawa
De eerste bestemming in Japan was Okinawa, onderdeel van de Ryukyu eilandengroep die dichter bij China en Taiwan liggen dan het vasteland van Japan, historisch gezien een belangrijke plek voor het moderne Shotokan zoals wij dat beoefenen. Hier in Naha, de hoofdstad van Okinawa, volgden we de eerste training van de reis in de dojo van de leraar Yoshimasa Kakazu, 10de dan shorin-ryu. Liggend op de eerste verdieping van een woonhuis is de dojo moeilijk te vinden. Het is een kleine zaal zonder airco, dus zweten werd het wel met de hoge temperatuur en luchtvochtigheid op het eiland. Precies op tijd kwamen de andere leerlingen aan bij de zaal voor de training. In het begin een beetje in zo’n kleine ruimte met relatief veel karateka en twee slungelige Nederlanders in het midden. Tijdens de training werd al snel duidelijk dat de focus hier meer ligt op ontspannen, maar snelle bewegingen en wordt de stijl ook gekenmerkt door minder grote standen dan bij Shotokan. Na een tijdje vooral kihon was het alweer tijd voor een snelle theepauze. In de tweede helft van de training werden we door Kenny Kenjiro Ueda (6de dan) getraind, die met ons tekki shodan zoals zij dat kennen heeft doorgenomen. Hij spreekt als een van de weinigen goed Engels, al weerhoudt de overduidelijke taalbarrière de Japanners er niet van om altijd te proberen zo goed mogelijk te communiceren. Deze ene training in Naha was een erg bijzonder ervaring en een geweldige inkijk in het karate op Okinawa. Sapporo
Een week later vlogen we helemaal naar het noorden van Japan waar we afgesproken hebben met sensei Ohyama in Sapporo. Ditmaal zouden we meerdere trainingen volgen in zijn Shotokan school. Hier in Sapporo, net zoals in de rest van het vasteland, wordt veel lesgegeven op basisscholen, zo ook alle trainingen onder leiding van Ohyama. Bij de eerste les kwamen we vroeg aan bij de Maruyama basisschool. We wisten niet zeker of we op de goede plek waren, het was er zo rustig! Maar toen er wat ouders met jonge karateka binnen druppelden wisten we dat we op de goede plek zaten. Het karate dat we hier trainden lijkt veel meer op het karate dat wij gewend zijn. De meeste verschillen zitten alleen maar in de details, waar Ohyama ook flink op hamerde. Het grootste fundamentele verschil tussen Dokan en de school van Ohyama is de grotere focus op kumite, vaak gaan ook hier de aanvallen iets sneller om bijvoorbeeld een punt te kunnen scoren. Tijdens de eerste paar lessen bleek al snel dat we met jonge kinderen zouden trainen van verschillende niveaus. Dit leidde er nog wel eens toe dat we eigenlijk met zijn tweeën zaten te trainen onder begeleiding van Ohyama terwijl een heel groepje kinderen achter elkaar aan het rennen was in totale chaos. Het was dan ook een aangename verrassing om te zien dat de laatste training eentje was met alleen maar dangraadhouders. Het was by far de kleinste zaal in Sapporo waar we getraind hebben en dus zat de zaal ook bomvol, maar dit was de meest gestructureerde les die ik ooit gezien heb. Eigenlijk was dit exact wat ik van tevoren verwacht had hoe de trainingen zouden verlopen in de les. Een van de leerlingen gaf strak leiding met duidelijke instructies. Om de training af te sluiten gingen we nog Kumite doen. Probleem was dat we geen handschoentjes mee hadden genomen op de reis, waarop er natuurlijk meerdere Japanners te hulp schoten door snel andere handschoentjes te zoeken. Snel kreeg ik handschoentjes aangereikt die alleen wel komisch klein waren, Japanners hebben over het algemeen kleinere handen, maar deze handschoentjes bleken ook nog van een van de jeugdleden te zijn. Deze waren te klein en ik kreeg al snel nieuwe die wel pasten. Om de dagen af te sluiten zijn we met karateka die we eerder leerden kennen tijdens de training een avondje uit eten geweest. Dit etentje was supergezellig en een van de vele blijken van de uitgebreide Japanse gastvrijheid en de beste afsluiter die we hadden kunnen bedenken. Deze reis hadden we niet kunnen maken zonder het halen van de 1ste dangraad door de vele trainingen van vooral sensei André Brockbernd en daar zijn we natuurlijk erg blij mee. Dit was een ervaring die we nooit meer zullen vergeten. Lesgeld 2024
Het afgelopen jaar was het niet mogelijk om gebruik te maken van warme douches vanwege de energiecrisis. Om te voorkomen dat de huur werd verhoogd, hebben we hierover afspraken gemaakt met de verhuurder van de zaal. Gelukkig kunnen we in 2024 weer genieten van warme douches daardoor is de huur wel met 20% gestegen van € 25,00 naar € 30,00 per uur. In de afgelopen 9 jaar zijn er geen huurverhogingen geweest! In 2023 bedroeg de gemiddelde inflatie 4,2% (bron: CBS)
Binnenkort wordt de contributie weer via de gebruikelijke weg geïnd. Agenda 2024 en Lestijden
De karatelessen/trainingen beginnen om 19u30 en duren tot 20u45, om 19u15 kan je al aanwezig zijn en zelf de warming-up doen.
In de schoolvakanties zijn er geen trainingen:
Ook staan er dit seizoen weer tafeltjes in de zaal. Graag op tijd komen, dan kunnen we de tafeltjes en stoelen uit de zaal sjouwen.
Kijk regelmatig op de website, dan zie je de meest actuele agenda. Afmelden
Je kan je afmelden via de Whatsapp-groep van Dokan. (DOKAN-karate-groep) Graag op tijd afmelden, het kwam het laatste jaar regelmatig voor dat men zich op het allerlaatste moment afmeldde. Dus graag ruimschoot (meer dan 1 uur) van tevoren afmelden. Het is voor mij prettig om te weten wie er wel en niet komt, in verband met de lesvoorbereiding. Ten overvloede als je ziek bent, of je hebt koorts, kom dan niet trainen! Er wordt ook bijgehouden wanneer je komt trainen. We houden bij of je regelmatig traint zodat je eventueel een goed examen kan afleggen. Sponsors
|
Bescheidenheid is kortom op z’n plaats. Maar het verzoek tot lesgeven lag er ook. En dan dient zich de vraag aan: hoe doe je dat dan, hoe help je anderen verder?
Je ontvangt deze nieuwsbrief omdat je lid bent van Dokan
|
|